روايه رائعه 2 الفصول من الواحد ل العاشر بقلم الكاتبة الجليله
بحب ماشى يا حبيبى..خد بالك من نفسك...ومتسهريش كتير ونام بدرى
اتنهد يوسف من ياتى له النوم بعد مكالمه وليد متجغليش بالك بيا ...استمتعى بالعزومه وانبسطى..انا هخلص القضيه ال فى ايدى وهنام على طول.
بعد ما ذهبت ياسمين حاول اشغال تفكيره فى العمل وسار باتجاه المكتب وجلس على المقعد وامسك باحدى الملفات الموضوعه على سطح المكتب وفتح الملف ليكى يدرس القضيه لكن تافف وقفله...فاق من شروده امام باب شقه امل دس يدها فى جيب سرواله واخرج المفتاح الخاص بالشقه وفتح الباب ودخل
سار تجاه وجلس بجانبها بهدوء
يوسفامل
استدر بوجها اليه ونظرت له
يوسفانتى كويسه
اؤمات براسها بهدوء وابعدت نظرها عنه
اغمض عينها بحزن على حالتها المخزيه امل انا عاوز اخدك لدكتور نفسنى ...انتى حالتك مش مريحنى ..وطول الوقت دماغى مشغوله بيكى وخاېف عليكى
مليت براسها على كتفه وبكتانت زهقت منى صح ..هتسبينى زى ما كلهم بسيوبنى.
رفعت وجها باتجاه وجه ونظرت لعينه تحاول تصديق حديثه بجد يعنى مش هتسبينى..زى ما مرات بابا قالت
امسك وجها بيده الاثنتين واردف بهدوءانا عوز اعرف يوم مروحت اخدك من بيت بابكى ايه الحصل...ومين العمل فى هدومك كده
كانت جالسه على فراش ابيها ومحضتنه صوره ولدها وتبكى بالم وقهر على ولدها الحبيب الذى فقدته فهو كان منبع الحنان والامان لها...دخلت زوجت ابيها غرفتها وجدت امل جالسه على فراشها وتبكى
زوجه ابيها پغضبانتى ايه القعدك هنا
رفعت نظرها واردفت پبكاءبابا وحشنى وجيت اقعد على سريره شويه واشم ريحته
ازداد بكاء امل
سارت تجاه وامسكتها من شعرها پغضب وانقضت عليا بالضړب ضړبتها بكل غل وحقد وبعدها رمتها خارج البيت وقبل ان تفقل باب البيت اردفت بكره وحقد
زوجه ابيهابكرا المحروس المجوزها يسيبك ويمشى زى كل البيمشى وسيوبكى..بصقت عليها وقفلت الباب فى وجها
يوسفدا كله حصل ومتقلقيش انتى لو كنتى قوتلى يومها كنت اعرفها مكانها كويس واحسابها على ضربها ليكى..هى ملهاش حق تطردك من بيت ابوكى
امل پبكاءانا مش عايزك تعمل حاجه ..انا عوزك جنبى وبس اوعدنى متسبينيش يا يوسف
ابتسمت امل بطمائنها ورفعت نظرها لهاتعشيت ولا لسه
يوسفلا..ياسمين راحت تتعشاء عند مامته ..انا كنت هدرس قضيه بس لقيت نفسى مش قادره اقراء كلمه واحده ..وحولت انام بس لقيت رجلى جايبنى ليكى
ابتسمتها اتسعت على ثغرتها واردفت بحبطب تحب تاكل ايه وانا اعموله ليك
اردف يوسف بعد تفكيراممم..انا بقالى فتره عاوز اكل بيتزا ...بتعرفى تعملى بيتزا
اؤمات براسها اه ... انا هقوم وفى وظرف ساعه يكون قدمك احلى بيتزا لاجمل يوسف فى الكون
واقف يوسف وجذبها واقفها هى الاخرى وانا هاسعدك
رن جرس هاتفها بوصل رساله دس يدها من جيب سرواله وجذب هاتفه واخرجه وجده رساله من ياسمين تخبره بانها ستقضى الليله باكملها فى بيت ولدها..ابتسم بسعاده عارمه..واما هى كانت ترقبه بغيره بسب ارتسم ابتسامته هذه بعد قراءت شى على شاشه هاتفه
اردفت بغيره واضحهانت مبتسم كده ليه ومين البعتلك الرساله المخليه ابتسامتك من الودن دى لودن دى.
ابتسم على على غيرتها الواضحه وحب انا يشاكسهادى واحده معجبه..بعتلى مسج وبتقولى بحبك
احمرا عينها پغضب وبتقولها فى وشى كمان.. وبدات عينها فى سقوط الدموع بحزن .. كادت تمشى لكنها امسكها من ذراعهاانا كنت بهزر ...ايه مبتهزريش يا رمضان
وكزته فى كتفه بغيظلا مبهزريش الهزار البايخ دا...الحاجات دى مفهاش هزار
مد يدها بازله دموعها التى لا يعرف كام مره فى هذه الساعه ازله لها فهى دمعته قريبه وجهازه فى كل وقت لهبوط على خدهاحاضر مش هزر...دى ياسمين بعتلى رساله عشان تقولى هتابت النهارده عند مامتها...بس هو انتى بتغيرى ولا ايه...انها كلامها بغمزه من عينه
تلون وجها بالوان الاحمر واردفت بتوتراا..انا..كن.
ابتسم يوسف على ترددها وتصبغ وجها باللون الاحمر امسك ذقنها باطراف اصعبها ورفع وجها له
يوسفبصلى
نظرت له وتاهت فى بحور عينها
يوسف بهدوءانتى بتغيرى عليا
اردفت بكل حب انا بحبك
جالس على مقعد هزاز فى بهو البيت ماسكا احدى الكتب خاصته وكان شاردا فيها افاق على اليد التى وضعت على عينه
ابتسم بحب وهو يعرف صاحبه هذه اليدكريمه
ابتسمت بغيظنفسى مره فى حياتى متتعرفيش عليا
استدرها ليه وجذبها واجلسها على ساقه واردف بحبخليها فى نفسك عشان مش هيحصل...محدش مش هيعرف يتعرف على روحه
امسكت دقنه الذى تزينها اللحيه وبها بعض الشعر المنبت باللون الابيض الذى يدل على كبر سنهيا سلام يعنى انا روحك
ابتسم وقبلها من وجنتهاروحى وقلبى وعقلى وكل ما فيا...دا انتى الحاجه البقيلى...كفايا حرمانى من اخوكى كل السنين دى
تلاشت ابتسمتها ورسمه مكانها الحزنانا نفسى اشوفه انا كمان...انا
